อย่าหวัง ว่าฉัน จะคุก-เข่าให้ แม้ จะปวด รวดร้าว เพียงใด คราวนี้ คงไม่ มีวัน ไม่มี น้ำตา ไม่มี คำลา ไม่ขอ ตื้นตัน ไม่มี แม้สิ่ง ผูกพัน ไม่ มีวัน หวน-กลับ ไปหา อย่าหวัง ว่าฉัน ยังฝัน อาลัย แม้ จะเกิด มีแผล ดวงใจ คงสูญ ไปจาก อุรา สิ้นกัน แล้วเรา สิ้นความ มัวเมา สิ้น คำบัญชา สิ้น ความรัก สิ้น เมตตา สิ้น วาสนา กันที ยาพิษ ปน น้ำผึ้ง เพียงหยด ช่าง รุนแรง เหมือนกรด รดราด บนดวง ชีวี กว่า จะรู้ กินใจ เสียกร่อน เต็มที เกือบ จะสาย เกือบ สิ้นดี เกือบ ไม่มี ชีพ อยู่ เป็นคน สาบแล้ว ความรัก ไม่ขอ ปองใจ ล้าง กรรมเก่า สิ้นสูญ กันไป อย่าหวน มาใกล้ อีกหน อุทิศ เคราะห์กรรม จากความ ทรงจำ ห่างไกล กมล สาบ อุทิศ บาปเวร จงดล ให้ แก่คน เป็นมาร หัวใจ สาบแล้ว ความรัก ไม่ขอ ปองใจ ล้าง กรรมเก่า สิ้นสูญ กันไป อย่าหวน มาใกล้ อีกหน อุทิศ เคราะห์กรรม จากความ ทรงจำ ห่างไกล กมล สาบ อุทิศ บาปเวร จงดล ให้ แก่คน เป็นมาร หัวใจ