เหมือนเธอยังอยู่ ยังเหมือนมีเรา อยู่ที่เดิมที่เก่า ทุกครั้งไป
ทุกทีที่ผ่าน ยังหันมองไป เผื่อพบเธอตรงนั้น
เธออยู่ในความลึกซึ้ง เป็นคนของความทรงจำ
ยังเก็บเอาไว้ทุกคำ ยิ่งจำยิ่งทรมาน
มันนานเหลือเกินมันนาน แล้วใช่ไหม
ทำไมยังเดินมาตรงนี้ ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ไม่เคยมีใครอยู่ตรงนั้น ไม่มีคนที่มองหา
น้ำตา มันไม่หยุดไหล ( ไม่มี ไม่ว่าวันไหน ไม่มีใครเลย )
เหมือนความรู้สึก ยังไม่เคยจาง อยากเรียกคืนบางอย่างที่หายไป
ไม่มีคำตอบ ไม่รู้วันใด จะพบเธออีกครั้ง