ไวพจน์ เพชรสุพรรณ - ไอ้หิน
ไอ้หิน เป็นคนบ้านหว่างหิน หัวใจมันเป็นหินยิ่งกว่าหินหนัก
ผู้คนก็ไม่เคยทายทัก ไอ้หินมันปากหนักยิ่งกว่าภูผา
หนักเบาเอาร่างกายสู้ทน กรำแดดกรำฝน ยอมสู้ทนปักหลัก
แม้เมื่อยล้าก็ไม่เคยหยุดพัก
ทนทำงานอย่างหนัก ไม่เคยบ่นอ่อนล้า
ผ่านวัน ผ่านคืน ผ่านเดือน ผ่านปี
เป็นชีวิตของคนที่ไม่ใหญ่ล้น ไม่ควรค่าสนใจ
เสียงทารกที่เขาทอดทิ้ง ผลของชายและหญิงในสังคมสำส่อน
หวีดร้องหัวใจจะขาดรอน ร่างกายไร้ผ้าผ่อน ที่เพิงบ้านนายหิน
ไอ้หินถึงคราวหักเห เปลี่ยนหัวใจจากหินเป็นสำลีนิ่มอ่อน
ได้ลูกน้อยไว้คอยออดอ้อน ชื่อว่าเจ้าหินอ่อน พันผูกสุขสันต์
เป็นชีวิตของคนที่ไม่ใหญ่ล้น เหนือคนธรรมดา
ผ่านวัน ผ่านเดือน ผ่านปี ไม่มีคำพูดจา
ไอ้หิน เป็นคนบ้านหว่างหิน หัวใจมันเป็นหิน ละยิ่งกว่าหินหนัก
ผู้คนก็ไม่เคยทายทัก ไอ้หินมันปากหนักยิ่งกว่าภูผา
หนักเบาเอาร่างกายสู้ทน กรำแดดกรำฝน ยอมสู้ทนปักหลัก
แม้เมื่อยล้าก็ไม่เคยหยุดพัก
ทนทำงานอย่างหนัก ไม่เคยบ่นอ่อนล้า
ผ่านวัน ผ่านคืน ผ่านเดือน ผ่านปี
เป็นชีวิตของคนที่ไม่ใหญ่ล้น ไม่ควรค่าสนใจ