นั่งอยู่โกโซ เหลือใจพาโลแท้น้อน้องหล่า ย้อนว่าเจ้ามาถิ่มมาป๋า ให้อ้ายเป็นหมา บ่มีความคึด แต่ก่อนเคยหยอก เจ้าหลอกให้อ้ายไปคึด ว่าอ้ายหล่อเป็นตางึด พอปานเป็ดน้อยน่ารัก อยู่ไปอยู่มา เจ้าซ่างมาหาว่าอ้ายขี้ล่าย ตากะสวดซ่าง เป็นตาหน่าย เจ้าคือม่ายล่าย เปลี่ยนเป็นลายต่าง ผู้บ่าวมาเว้า เจ้าเริ่มตีโตออกห่าง ม้างใจอ้ายพัง เจ็บจนมานั่งเอาไม้เขี่ยดิน * นั่งอยู่โกโซ เหลือใจพาโลข้าวน้ำบ่กิน ไผเอิ้นกะบ่ได้ยิน อุกใจจนวินเฮ็ดอยู่เล้มเหล่ พอปานผีบ้าเฮ็ดหน้าโซโล เซเล โสลเสล โซโว เซเว ผู้เดียว เว้ากับเป็ดน้อย เฮ็ดตาลอย ลอย คือจั่งผีบ้า ย่างเลาะบ้านหาไล่เตะหมา ไทบ้านเอิ้นด่า กะบ่สนใจ มันเคียดมันขม แจบจมจนสุดขั้วใจ ย้อนมันเจ็บหลาย เลยได้มานั่งโกโซ (ซ้ำ *)