ลมหนาว เดือนธันวาฯแผ่วเบา
เหน็บหนาวแทบขาดใจ
ในห้องเดิมเดิมเงียบเงียบ
คนเดียว
เปลี่ยวเหงาลึกลึกข้างใน
รอแค่ใครบางคน
ที่จากไปนานแล้ว
เมื่อฟ้าครึ้มเมฆฝนหม่นหมอง
ที่นอกหน้าต่างนั้น
ฉันไม่มีแรง จะทำอะไร
ปล่อยฝนโปรยปรายเข้ามา
จะเปียกปอนยังไง
จะต่างกันตรงไหน
ตกจากฟ้า มาตอก มาย้ำ
ให้เจ็บ ให้ช้ำ ทำไม
แค่ไม่มีใครรัก
ก็เจ็บพอแล้ว
จะให้เจ็บกว่านี้ยังไง
จะซ้ำเติมยังไงก็เชิญ
จะให้เหงากันสักแค่ไหน
สายฝนจะโปรยจะร่วงลงมา
น้ำในตาจะไหลยังไง
เขาคงไม่รู้
คงไม่คืนกลับมา
ตกจากฟ้า มาตอก มาย้ำ
ให้เจ็บ ให้ช้ำ ทำไม
แค่ไม่มีใครรัก
ก็เจ็บพอแล้ว
จะให้เจ็บกว่านี้ยังไง
เหงาใจทุกคืนวัน
ไม่รู้ฤดูกาล
เมื่อไม่มีคนคนนั้น
hey Yeh Yeh Yeh...
ตกจากฟ้า มาตอก มาย้ำ
ให้เจ็บ ให้ช้ำ ทำไม
แค่ไม่มีใครรัก
ก็เจ็บพอแล้ว
จะให้เจ็บกว่านี้ยังไง
ตกจากฟ้า มาตอก มาย้ำ
ให้เจ็บ ให้ช้ำ ทำไม
แค่ไม่มีใครรัก
ก็เจ็บพอแล้ว
จะให้เจ็บกว่านี้ยังไง