เหงื่อไหลเป็นทางอย่างอ่อนล้า แต่แววตาก็เป็นสุขล้น พายุจะพาลมมากี่ฝน พ่อก็ทนฝ่าไป หนักเพียงใดก็ไม่หวั่น ให้ลูกมีวันสดใส พ่อจึงวางเส้นทางไว้ ไม่ท้อไม่บ่นเรื่อยมา ผ่านหลายฤดูสู่วันนี้ กี่สิบปีที่ทำสุดแรง ด้วยหวังว่าบ้านเราจะเข้มแข็ง ลูกได้นอนหลับตา สิ่งที่ทำต้องทำต่อ และพ่อยังคงเหนื่อยล้า เหมือนรางวัลที่ตามหา อยู่แสนไกล ซักครั้งนะถามตัวเองแค่นี้ก็พอ เราเคยทำตัวให้พ่อภูมิใจบ้างไหม พ่อต้องทน กังวลกับเราไปนานแสนนานเท่าไร * พ่อเหนื่อยมาทุกนาที ภาระที่ถือมานาน มันควรถึงวันที่เรา จะแบ่งจะผ่อนความร้อนใจ ทดแทนคุณที่อบอุ่นและยิ่งใหญ่ ที่พ่อทำเพื่อเราอย่างมากมาย ท่องเอาไว้ในหัวใจตลอดเวลา...อย่าทำให้พ่อร้องไห้ ตลอดชีวิตนี้พ่อแค่อยากเห็น บ้านเรามีความร่มเย็นและอยู่กันด้วยน้ำใจ เราจะทำให้พ่อผิดหวังไม่ได้ หน้าที่เราคือร่วมแรงร่วมใจ ท่องเอาไว้ในหัวใจตลอดเวลา...อย่าทำให้พ่อร้องไห้ (ซ้ำ *)