มาลีวัลย์ - ขอเพียงที่พักใจ
เดินอยู่กลางลมฝน สู้ทนฟันฝ่า
กายที่มันอ่อนล้า แทบยืนไม่อยู่
เดินต่อไปคงล้ม มันหมดแรงจะสู้
เปิดประตูรับหน่อยได้ไหม
ยืนอยู่ตรงประตู เนื้อตัวหนาวสั่น
ช่วยแบ่งปันห้องใจ ให้พักสักครู่
ข้างนอกมันเหน็บหนาว ถ้าเธอนั้นเอ็นดู
เปิดประตูรับหน่อยได้ไหม
อย่าปล่อยให้ฉันยืน
อยู่คนเดียวเปลี่ยวใจเหลือทน
ฝ่าพายุฝ่าแดดลมฝน จนมาพบเธอ
อย่าปล่อยให้ฉันรอ ด้วยใจท้อและทรมาน
เปิดประตูให้ฉัน พักพิงอิงแอบสักครั้ง
ถ้าหากใจเธอนี้ มีผู้ใดครอบครอง
มีเจ้าของจับจองเอาไว้ก่อน
ขอซอกเพียงเล็กเล็ก ที่จะพอซุกนอน
ตื่นขึ้นมาก็พร้อมจะจากไป
ยืนอยู่ตรงประตู เนื้อตัวหนาวสั่น
ช่วยแบ่งปันห้องใจ ให้พักสักครู่
ข้างนอกมันเหน็บหนาว ถ้าเธอนั้นเอ็นดู
เปิดประตูรับหน่อยได้ไหม
อย่าปล่อยให้ฉันยืน
อยู่คนเดียวเปลี่ยวใจเหลือทน
ฝ่าพายุฝ่าแดดลมฝน จนมาพบเธอ
อย่าปล่อยให้ฉันรอ ด้วยใจท้อและทรมาน
เปิดประตูให้ฉัน พักพิงอิงแอบสักครั้ง
ถ้าหากใจเธอนี้ มีผู้ใดครอบครอง
มีเจ้าของจับจองเอาไว้ก่อน
ขอซอกเพียงเล็กเล็ก ที่จะพอซุกนอน
ตื่นขึ้นมาก็พร้อมจะจากไป
ถ้าหากใจเธอนี้ มีผู้ใดครอบครอง
มีเจ้าของจับจองเอาไว้ก่อน
ขอซอกเพียงเล็กเล็ก ที่จะพอซุกนอน
ตื่นขึ้นมาก็พร้อมจะจากไป... จากไป...