เริ่มเพียงแค่จุดที่ตำหนิใจ ไม่นานก็กลายเริ่มลายออกมา หัวใจที่กิ่วพลิ้วไปไหลไป เพราะเธอรับใครเข้ามาเบียดฉัน เจ็บที่แล้วยังพอจำได้ ถูกเบียดซ้ำทำเราจนตก เพราะใคร พร้อมใจพร้อมกายร่วมเป็นพวกเขา ทิ้งใจของเราให้เศร้าโศกตรม โทษเธอที่แบ่งใจไม่เคยหนักแน่นเลย ปรบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง แน่นอนที่สุด ที่จะห้ามใคร ห้ามเพียงร่างกาย ห้ามใจยากเย็น เมื่อมีพบกัน ก็มีพรากเป็น ช่างเป็นเหมือนเกมที่กำหนดไว้