รอยแผลจากความรักซึ่งสลักนั้นซ้ำไว้นานจากมือของเธอที่ใช้มอบความเจ็บปวดและร้าวราน ปักลงตอกตรึงถึงขั้วดวงมาลย์ ผลักดันฉันพาลไม่เอื้อมอาจฝากดวงใจรักใคร * ดวงใจไม่อาจว่าเธอนั้นไร้รัก ด้วยซ้ำนักจะคิดพักไม่ขอรักใครที่มั่นหมาย เธอยังคงครองให้ต้องพ่ายแพ้แม้เป็นชาย ดวงใจมันร้ายคิดรักเธอเอง ใจหนีห่างยังชิดแนบสนิทพิษรักร้อนแรง จะเป็นครั้งเดียวพลาดพลั้ง ได้เงินจากศิษย์ที่คิดแพง จะเป็นบทเรียนสอนให้ระแวง ฉับพลันหัวใจมันตายด้านเจ็บเกินยอมรักใคร (Band) เธอสูงกว่าฉันคิดมอบสิ่งผิดยกชี้ชัดพอ หากใจฉันเองแอบรักสร้างพลันผลตอบไม่รั้งรอ ขอบใจกับลมสมที่เยินยอ ผิดเองหนอเรารักแล้วเจ็บเก็บเป็นครูสอนใจ (Repeat *) ทางสองแห่งขนานไม่อาจผ่านพบเข้าด้วยกัน ตัดใจฉันลงหลบหนีหนทางเพื่อหลีกให้พ้นพลัน บอกคำกล่าว ลาว่าเธอยืนยัน ขอบใจเหลือเกินด้วยดวงจิตศิษย์จะพึงรู้คุณ