แม้วันนี้เส้นทาง
ที่ฉันได้เลือกเดิน
ฉันเงียบเหงาเหลือเกิน
รอบกายมืดมัว
ถึงเหน็บหนาวเพียงใด
ไม่ท้อไม่นึกกลัว
ก็เพราะตัวฉันมั่นใจ
ไม่ยอมหยุดยั้ง
รู้ดีว่าวันหนึ่ง
ตรงที่ปลายเส้นทาง
ฉันจะพบบางอย่าง
ที่ใจต้องการ
และไม่รู้เมื่อไหร่
จะได้มีวันนั้น
และฉันไม่เดิน
ตามเส้นทาง
จะนานเท่านาน
ไม่คิดจะเปลี่ยนใจ
ต่อให้ภูผาสูงชันกั้นกลาง
ร้อยพันขวากหนาม
ก็จะพาข้ามไป
ต่อให้แผ่นน้ำ
กว้างไกลสักเท่าไร
ยากเย็นแค่ไหน
ขอไปให้เจอ
ความฝันที่รอคอย
หัวใจไม่เคยเปลี่ยน
ยังเชื่อและศรัทธา
ฉันจะสู้จนกว่า
หมดแรงล้มไป
เมื่อชีวิตยังอยู่
ตราบที่ยังหายใจ
จะไม่มีวันที่ท้อใจ
จะไปต่อไปให้ถึงยังฝั่งฝัน
ต่อให้ภูผาสูงชันกั้นกลาง
ร้อยพันขวากหนาม
ก็จะพาข้ามไป
ต่อให้แผ่นน้ำ
กว้างไกลสักเท่าไร
ยากเย็นแค่ไหน
ขอไปให้เจอ
ความฝันที่รอคอย
ต่อให้ภูผาสูงชันกั้นกลาง
ร้อยพันขวากหนาม
ก็จะพาข้ามไป
ต่อให้แผ่นน้ำ
กว้างไกลสักเท่าไร
ยากเย็นแค่ไหน
ขอไปให้เจอ
ความฝันที่รอคอย