ก็เผลอไปโดนให้เข็มแทง
และเลือดแดงแดง
ก็เริ่มซึม
ก็มันเป็นเราเองที่มันหลงลืม
ลืมระวังตัว
ก็เผลอใจไปให้เขาเอง
ก็พลาดไปเองอย่างน่ากลัว
และเมื่อเขาไม่รับ
ไม่ได้รู้ตัวเราก็ซึมเอง
เขานั้นก็เคยอยู่ของเขา
เป็นเราที่ดัน
ไปยุ่งเองให้ช้ำใจ
จะโทษใครได้ไหม
ใครหน้าไหนถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหนไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม
ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเองคงต้องยอมรับกรรม
ก็เข็มมันวางอยู่ของมัน
เมื่อพลาดไปโดนจะโทษใคร
ให้มันชดและใช้
ได้ซะเมื่อไหร่เราไม่ดูเอง
ถ้าช้ำใจตายก็สมควร
ถ้าเขาดูแคลนไม่โทษใคร
เจ็บให้รู้ให้ซึ้ง
ให้มันฝังข้างใน
เราไม่ดีเอง
เขานั้นก็เคยอยู่ของเขา
เป็นเราที่ดัน
ไปยุ่งเองให้ช้ำใจ
จะโทษใครได้ไหม
ใครหน้าไหนถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหนไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม
ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเองคงต้องยอมรับกรรม
จะโทษใครได้ไหม
ใครหน้าไหนถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหนไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม
ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเองคงต้องยอม
จะโทษใครได้ไหม
ใครหน้าไหนถ้าไม่ใช่ตัวเอง
จะโทษใครที่ไหนไม่มีสิทธิ์
จะโทษใครได้ไหม
ใครล่ะใช้ให้เราเผลอใจไป
รักไปเองคงต้องยอมรับกรรม