เสียแรงที่รักสลักจิต เธอเป็นคนผิดที่ลืมกันได้ ลืมความรักสิ้นไม่มีเหลือ ตัดสิ้นแม้เยื่อสายใย เขาเมินเชิดหน้าจากเราไป ซ้ำหัวใจสุดทน * เสียแรงที่หวังตั้งใจไว้ เสกสรรเธอให้ไม่มีวันหล่น ให้สูง เทียมเมฆ ให้สูงบนฟ้า สุดเทียมเทวาเบื้องบน ถนอมรักไว้ในกลม ใยเธอเป็นคนที่เปลี่ยนไป ** อยากลืมเท่าไหร่ลืมไม่ลง หัวใจพะวงลุ่มหลง จนหมองไหม้ หัวใจกระเจิงดั่งเพลิงที่รุมใจ ร้าวราน เพียงใดแล้วใครที่เฝ้าตรม (Repeat *,**) (Band) (Repeat * ) ใยเธอเป็นคนที่เปลี่ยนใจ ใยเธอเป็นคนที่เปลี่ยนใจ