บนทางชีวิตที่เดิน ฉันเองคือผู้ลิขิต ลงมือขีดเขียนและทำด้วยใจตัวเองทุกอย่าง ไม่เคยเชือดเฉือนใคร แม้มันจะสิ้นหนทาง ไม่เคยครวญคราง ร้องไห้สักกี่ครั้ง ก็มีผิดหวังที่มันต้องพังลงไปทุกอย่าง ไม่เป็นดังหวังเหมือนดังที่ฉันทุ่มเทหัวใจ ก็ยังทนได้สบาย ไม่มองเป็นเรื่องใหญ่ จะหนักจะหนาเท่าไหร่ ก็พร้อมจะทน ฉันไม่โกรธดิน และไม่โทษฟ้า ไม่โทษชะตา ชีวิตที่เป็นไป ฉันไม่โกรธเธอ และไม่โทษใคร ทุกอย่างที่เป็นไป ฉันกำหนดเอง อาจจะไม่เหลือใครเลย ในยามชีวิตร่วงหล่น ไม่มีสักคนที่จะปลอบโยน ให้คลายทุกข์ ฉันก็ยังมีตัวเอง ที่ยังไม่สิ้นแรงไป จะเลวจะร้ายเท่าไหร่ ก็พร้อมจะทน ผิดถูกชั่วดีทุกอย่าง ฉันและเธอคือผุ้กำหนด เหตุใดจึงไปคิดโกรธ โทษ ดิน โทษฟ้า