อยู่ตัวคนเดียว อยู่ลำพัง
ก็ดูเหมือนว่ามันช่างเหงาใจ
ไขว่คว้าหารักมาใส่
ให้มาเติมเต็ม ให้วุ่นวาย
แต่ความรักนั้น
อาจไม่ยืนยาว
ไม่เป็นเหมือนดังที่ตั้งใจ
ต้องปวดร้าว ต้องทุกข์ใจ
อยู่ที่ใคร จะประคอง
ได้แค่ไหน
จากคนที่รัก ไม่ว่าเมื่อใด
ก็ต้องเจ็บ
แต่คนที่รัก มาจากลาไป
เสียใจกว่า
อยู่กับความหลัง
ที่บาดหัวใจ
แต่คนไปอาจไม่รู้ว่า
คนเสียน้ำตา
คนทุกข์คือคน
อยู่ที่เดิมเดิม...
อย่างเธอและฉัน
จากกันไป
จากกันทั้งที่ยังไม่ต้องการ
ต้องวังเวงทรมานใจ
แต่ว่าตัวเธอคงไม่รู้เลย
ว่าทิ้งใคร ให้ต้องทนอยู่
อยู่ที่เดิมเดิม
กับภาพเดิมเดิม
ทุกข์จนสุดหัวใจ
จากคนที่รัก ไม่ว่าเมื่อใด
ก็ต้องเจ็บ
แต่คนที่รัก มาจากลาไป
เสียใจกว่า
อยู่กับความหลัง
ที่บาดหัวใจ
แต่คนไปอาจไม่รู้ว่า
คนเสียน้ำตา
คนทุกข์คือคน
อยู่ที่เดิมเดิม...
อย่างเธอและฉัน
จากกันไป
จากกันทั้งที่ยังไม่ต้องการ
ต้องวังเวงทรมานใจ
แต่ว่าตัวเธอคงไม่รู้เลย
ว่าทิ้งใคร ให้ต้องทนอยู่
อยู่ที่เดิมเดิม
ภาพที่เหมือนเดิม
ที่เธอไม่เห็น...
ไม่เจ็บ เท่ากับฉัน...
คนที่อยู่ ที่เดิม...