เฝ้าออกเดินทางตามความฝัน
ตาเป็นประกายอบอุ่นด้วยใจ ด้วยความหวัง

แต่เดินจนหมดไฟไม่เจอจุดหมายเลยสักครั้ง
ก็รู้ว่ามันไม่ง่าย

เฝ้ามองผู้คนข้างบนนั้น ว่าเขาจะมีความสุขแค่ไหน
เมื่อได้ดั่งฝัน ไม่ได้อิจฉาเพียงแต่ละอายใจเท่านั้น
เพราะฉันยังทำไม่ได้

จึงกลับมาที่เดิม ยืนหน้าประตู ยืนคิดถึงเธอ
คงไม่เป็นการจะรบกวน มากไปใช่ไหม

แค่อยากกลับมาหาเธอ ขอให้เธอปลอบหัวใจ
ยังไม่รู้ต้องเจ็บอีกนานเท่าไหร่ ไม่อาจโทษใคร
ความฝันมันตบหน้าฉันจนใจสลาย
ไม่เหลือแล้วความมั่นใจใด ๆ ขอบคุณที่เธอรับฟัง

จะมีกี่คนไปถึงจุดหมาย
และคนที่แพ้จะต้องไปยืนที่ตรงไหน
บนทางทอดยาวต่อคิวรอรับความเจ็บใจ
เมื่อเห็นสายตาใคร ๆ เขามอง

จึงกลับมาที่เดิม ยืนหน้าประตู ยืนคิดถึงเธอ
คงไม่เป็นการจะรบกวน มากไปใช่ไหม

แค่อยากกลับมาหาเธอ ขอให้เธอปลอบหัวใจ
ยังไม่รู้ต้องเจ็บอีกนานเท่าไหร่ ไม่อาจโทษใคร
ความฝันมันตบหน้าฉันจนใจสลาย
ไม่เหลือแล้วความมั่นใจใด ๆ ขอบคุณที่เธอรับฟัง

ขอบคุณที่เธอรับฟัง
ความฝันมันตบหน้าฉันจนใจสลาย
ไม่เหลือแล้วความมั่นใจใด ๆ ขอบคุณที่เธอรับฟัง