ด่วนบขส.
เบาเครื่องชลอเทียบท่าอุบล
เหลียวหาบ่เห็นหน้าคน
ที่ทิ้งไปไกลแต่ปลายเมษา
เฝ้ามารอรับ
แลลับบ่เคยเห็นหน้า
นัดไว้หลายครั้งจะมา
พลาดนัดเนิ่นช้า
หลงมาเก้อคอย
โบกมือหยอยหยอย
ออดอ้อนสำออย
เมื่อวันจากกัน
คำเว้าก็ล้วนเสกสรรค์
บอกแสนอาลัย
บ่ไปเลื่อนลอย
บ่ลืมบ่เลือน
บ่หลงบ่เผลอใจปล่อย
นัดไว้ธันวาให้คอย
จะหวนคืนย้อนมาแต่งงาน
ดอกกาสะเลา
ยืนเหงาจนใบเหลืองหล่น
จวนจะถึงหน้าบานอีกหน
บ่เห็นเงาคน
ที่เคยปากหวาน
สัญญาฝั่งมูล
ก็เหมือนสัญญาแห่งมาร
ความฮักที่เคยเบ่งบาน
ก็คงร่วงโรยลอยน้ำไปไกล
ค่ำลมหวอยหวอย
โธ่เอ๋ยคนคอยอกใจหวิวหวิว
ความฮักดังเหมือนนุ่นปลิว
ลมฟัดลอยวน
อยู่แห่งหนไหน
สาวเมืองอุบล
เฝ้าคอยฮักจนหม่นใจ
คอยรถเทียบท่าคันไหน
ไม่เห็นมีแม้เพียงแต่เงา
ค่ำลมหวอยหวอย
โธ่เอ๋ยคนคอยอกใจหวิวหวิว
ความฮักดังเหมือนนุ่นปลิว
ลมพัดลอยวน
อยู่แห่งหนไหน
สาวเมืองอุบล
เฝ้าคอยฮักจนหม่นใจ
คอยรถเทียบท่าคันไหน
ไม่เห็นมีแม้เพียงแต่เงา