ยามหน้าหนาว เราก่อไฟผิง
เอาหลังอิง อกพ่อ ห่อตัว
น้องซนซน หยอกล้อ ชวนหัว
ครบครอบครัว อยู่พร้อมหน้ากัน
สายลมหนาว พัดไกว ไหวหวั่น
สั่นแต่กาย แต่ใจอุ่นเอย
ครั้งหนาวนี้เหลือที่สุดหนาว
ไม่เหลือเงาของพ่ออยู่เลย
น้ำตาร่วง โอ้ดวงใจเอ๋ย
หัวกอดเกย ซบเข่า เศร้าตรม
หนาวเกินหนาว เกินใจฝืนข่ม
ห่มกองไฟ ไม่เท่าอกอิง
พ่อจ๋า น้ำตาของลูกทุกคน
หลั่งล้นท่วมตาออกมาเป็นสาย
คิดถึง คิดถึง คิดถึง มากมาย
ไปไหน ไปไหน ไปไหน
หลับยังฝันว่าพ่อกลับมา
พร้อมหน้าตา ทุกคนสุขใจ
นั่งอิงแอบอยู่รอบกองไฟ
ยิ้มสดใส ทุกวันเวลา
ครั้นยามตื่นเจ็บจริงยิ่งกว่า
หวาดผวาเหลือเกิน
พ่อจ๋า น้ำตาของลูกทุกคน
หลั่งล้นท่วมตาออกมาเป็นสาย
คิดถึง คิดถึง คิดถึง มากมาย
ไปไหน ไปไหน ไปไหน
หลับยังฝันว่าพ่อกลับมา
พร้อมหน้าตา ทุกคนสุขใจ
นั่งอิงแอบอยู่รอบกองไฟ
ยิ้มสดใส ทุกวันเวลา
ครั้นยามตื่นเจ็บจริงยิ่งกว่า
หวาดผวาเหลือเกิน