ฟ้ามันปิด
แทบมองไม่เห็นดาว
ฝนมันตก
เหน็บหนาวเดียวดาย
อยู่ในหัวใจ
มองไปรอบตัว
ก็เหลือแค่ความวังเวง
ไม่เห็นมีใครสักคน
มันทรมานจริงจริง
เมื่อย้อนนึกถึงเรื่องคราวนั้น
ฉันรู้ ฉันรู้ ว่าทำผิด
ที่ทำให้เธอเสียใจ
จนเธอต้องคิดเดินจากฉันไป
มาในวันนี้ถึงได้เรียนรู้
ว่าการไม่มีเธออ้างว้างเพียงใด
บทเรียนนี้ยังตอกย้ำ
ข้างในใจ
ว่าความผิดของฉัน
เป็นความผิดของฉัน
ฉันถึงต้องเสียเธอ
ฟ้ามันบอก
ว่าฉันไม่เหลือใคร
ฝนมันบอก
ว่าฉันยังคงต้องมีน้ำตา
คืนวันที่เสียไป
ก็ไม่มีทาง
ที่มันจะย้อนคืนมาอีกครั้ง
ไม่มีหวังเลยจริงจริง
ที่รู้คือเธอไม่กลับมา
ฉันรู้ ฉันรู้ ว่าทำผิด
ที่ทำให้เธอเสียใจ
จนเธอต้องคิดเดินจากฉันไป
มาในวันนี้ถึงได้เรียนรู้
ว่าการไม่มีเธออ้างว้างเพียงใด
บทเรียนนี้ยังตอกย้ำ
ข้างในใจ
ว่าความผิดของฉัน
เป็นความผิดของฉัน
มาในวันนี้ถึงได้เรียนรู้
ว่าการไม่มีเธออ้างว้างเพียงใด
บทเรียนนี้ยังตอกย้ำ
ข้างในใจ
ว่าความผิดของฉัน
เป็นความผิดของฉัน
ไม่ใช่ของเธอ
ไม่ใช่ของเธอ
ไม่ใช่ของเธอ
ไม่ใช่ของเธอ
ฉันจึงต้องเสียเธอ