ฉันเขียนชีวิตนี้ ของฉันเอง บางครั้งก็เฉไฉ รู้ไหมว่าฉันซึ้งเท่าไหร ที่มีเอช่วยเตือน...ก็คนอย่างฉันเป็นเหมือนดินสอ ลากเส้นตามหัวใจ hmm... ตามแต่ใจ..เหมือนเธอเป็นยางลบ คอยลบลอย เส้นไหนที่มันผิด ต้องให้เธอช่วยหน่อย ( บางที่จ้องแก้ไข ) ให้โค้ง ฉันไม่โค้ง เอ๊ะ..ยังไง ยิ่งเขียนยิ่งเลอะเทอะ ช่วยลบนะ ช่วยลบให้ฉันหน่อย ยังไงอย่าทิ้งกัน ..ขอบคุณเธอเหลือเกิน ที่รักฉันเรื่อยมา และก็เข้าใจฉัน ไม่เคยท้อ ไม่เบื่อ อยู่เคียงข้างฉันมา ( บางทีต้องแก้ไข ที่ฉันได้ผิดผลั้ง เธอลบ ฉันเขียนใหม่ )......