ตอนแรกคบพบเจอ เธอบอกฉันฝันดีทุกคืน เธอไม่เคยจะลืม บอกรักฉันเบาเบาก่อนนอน แล้ววันดีคืนดี เธอกลับทำให้มีวันคืนหม่นหมอง เกิดรอยน้ำตา ที่เธอพูดมา จากบอกรักเป็นบอกลา * จะนับหนึ่งถึงเท่าไหร่ ให้ใจข่มตาให้หลับ แต่กลับหลับตาเมื่อไร ต้องฝืนใจให้ลืมเธอ ** นอนหลับนะหรือ มันคือการพักผ่อน เปิดเพลงก่อนนอน ก็เจอแต่เพลงช้ำใจ จะอ่านหนังสือ ยังไงก็ไม่ขึ้นใจ ที่เธอกระทำ มันจำขึ้นใจ จะหลับอย่างไรอย่างไร (ให้ฝันดี) ช่วงเวลาข้ามคืน ฉันจะลืมเธอได้หรือเปล่า เมื่อใจยังคิดเรื่องเรา ที่เธอเหมือนเสแสร้งแสดง ฝันที่เคยว่าหวาน มันเปลี่ยนไปเป็นนิทานฝันลมลมแล้งแล้ง มันเป็นบทเรียนราคาไม่แพง ที่เรียนรู้เพียงชั่วคืน (ซ้ำ *, **), (ซ้ำ ** 2 Times)