รักที่ถูกพรากไป กลายกลับมาเป็นแค้น สิ่งที่หายไปต้องมีสิ่งมาทดแทน แค้นจึงกลายเป็นบ่วงรัก ร้อยเกี่ยวไว้ด้วย พันผูกเป็นบ่วงชนัก บ่วงรักยิ่งร้อย ร่อยรอยยิ่งลึกหนัก รักฤาเล่ห์เสน่หา....... ใจที่ไม่เคยรัก ยิ่งนานก็กลับยิ่งแค้น เพียงรอแค่เวลา รอจนวันสุดท้าย ที่รักบังตา ถูกบ่วงเสน่หา ทำลาย รักสักวันย่อมจาง แค้นก็ยังสลาย สิ่งที่ยั่งยืน ใครก็ฝืนไม่ได้ ต้องเป็นไปตามบ่วงกรรม