ปลอบเธอแล้วใจฉันก็หาย
ฉันรู้เดี๋ยวเธอก็ไป
แหละปล่อยให้ตัวฉัน
อยู่กับตัวเอง เหมือนเดิม
ตาคู่เดิม ที่นองด้วยน้ำตา
คำพูดจาสะอื้นเบาเบา
เดินสั่นเทาเข้ามา
ซบตรงหัวไหล่
เธอที่ดูบอบบาง เหลือเกิน
ต้องทนแบกอะไรมากมาย
ฉันทำได้ก็คือปลอบโยน
เหมือนเก่า
เห็นว่าเธอต้องทรมานเพียงไหน
ฉันยิ่งเจ็บยิ่งทรมานกว่านั้น
เพราะว่าใจข้างใน
มันยังผูกพัน และห่วงใย
ปลอบเธอแล้วใจฉันก็หาย
สักเดี๋ยวเธอคงจะไป
เมื่อสบายใจ
ก็ไปหาเขา
ปลอบเธอแล้วใจฉันก็หาย
คืนวันช่าง
ดูว่างเปล่า
ต้องอยู่กับความเหงา
อยู่อย่างคนปวดร้าวใจ
คนหน้าเดิมที่ยัง
คงรักเธอ คนที่เธอ
ไม่คิดอะไร
เป็นแค่คนที่เธอไว้ใจทุกอย่าง
คงต้องทนให้เธอระบาย
เรื่องที่เจ็บปวดใจให้ฟัง
แล้วก็ปลอบประโลม
ให้เธอหายดี
เห็นว่าเธอต้องทรมานเพียงไหน
ฉันยิ่งเจ็บยิ่งทรมานกว่านั้น
เพราะว่าใจข้างใน
มันยังผูกพัน และห่วงใย
ปลอบเธอแล้วใจฉันก็หาย
สักเดี๋ยวเธอคงจะไป
เมื่อสบายใจ
ก็ไปหาเขา
ปลอบเธอแล้วใจฉันก็หาย
คืนวันช่าง
ดูว่างเปล่า
ต้องอยู่กับความเหงา
อยู่อย่างคนปวดร้าวใจ