ภาพเก่า
คำร้อง ประชา พงศ์สุพัฒน์
ทำนอง สมชาย กฤษณะเศรณี
ภาพเรา ตั้งแต่ครั้งอดีตมายิ่งนาน ยิ่งเก่า เก่า เก่า เก่าลงทุกวัน
ภาพเราในตอนนั้น เหมือนมันอยู่ในฝัน อันยาวนาน แสนนาน
ภาพเตือนให้รำลึกถึงเพื่อนดังสัมพันธ์ทั้งสุข สนุกผจญทุกอย่าง
ภาพเรามีชีวิต ภาพเรามีรอยยิ้มที่เริ่มจาง หายไป
ก็เป็นฝันหวาน ที่ต้องผ่านไป ไม่มีใครใคร เหลืออยู่เลย
แยกกันไปไกล ปล่อยภาพนั้นไว้ ให้อยู่แต่ในฝัน
(ดนตรี)
ภาพเธอที่ยืนยิ้มเคียงข้างกัน นับวันก็ออกจะจืดจางไปนิดหน่อย
หน้าตาที่สดใส เพราะวัยเรายังน้อยก็พลอยซีดลง
ภาพเตือนให้รำลึกถึงสิ่งดีที่เราได้อยู่อย่างสุขสบายเมื่อก่อน
ภาพเราเลือนไปแล้ว ก็คงไม่มีย้อนคืนมาได้เลย
*ก็เป็นฝันหวานที่ต้องผ่านไป ไม่มีใครใคร เหลืออยู่เลย
แยกกันไปไกล ปล่อยภาพนั้นไว้ ให้เก่าและผุพัง
(ดนตรี)
(ซ้ำ*,*,*,*)