พี่เป็นคนจนต้องทนทุกข์ใจ ดอกฟ้าที่ไหน เขาคงไม่มาแลเหลียวพี่ เห็นอยู่แต่ดอกหญ้าริมวิถี คู่ควรศักดิ์ศรี รักพี่สักหน่อยน้องนาง ...อย่าให้พี่ครวญกำสรวลนิวรณ์ ภาพรักเฝ้าหลอน พี่อาวรณ์สวาทมิว่าง หรือมีดอกหญ้าขึ้นบนกระถาง เปลี่ยนที่มีทาง จึงได้จางสวาทปอง อย่าใฝ่ทะยานหาญขึ้นไปเทียม ดอกฟ้า ตัวน้องเป็นดอกหญ้าหรือมีค่าเทียมแจกันทอง พี่นี้เป็นกา ยังมิกล้าใฝ่หงส์เคียงครอง กลับมาหาพี่เถิดน้อง มาครองรักกับคนจน ...ค่ำคืนอาวรณ์หลับนอนตื้นตัน เฝ้าคิดเฝ้าฝัน รักคงมั่นซื่อสัตย์เหมือนต้น ถึงเป็นดอกหญ้าขึ้นริมถนน พี่จะอดทน เฝ้ารักจนพี่ขาด ใจ เฝ้ารักจนพี่ขาด ใจ