ลมเอยเจ้าหอบ
รักมาให้ใคร
จงพัดกลับไป
เพราะดวงฤทัย
ข้าไม่ต้องการ
ข้ากลัวเหลือเกิน
กลัวรักที่สิ้นสงสาร
กลัวรักจะทรมาน
กลัวดวงวิญญาณ
จะต้องร้องไห้
ลมเอยเจ้าหอบ
รักไปเถิดหนา
หากพัดกลับมา
แล้วกลัวน้ำตา
รักต้องตกใน
ข้ากลัวรักลวง
กลัวรักอารมณ์อ่อนไหว
กลัวรักจะไม่เข้าใจ
กลัวจนฤทัย
ไม่กล้าชื่นชม
กระแสลมแรง
ยังไม่แสลงเท่าลมรักลวง
ลมกระซิบที่เคยว่าห่วง
กลับกลายสลายเป็นลม
คอยพัดบาดใจ
ให้เป็นรอยทุกข์ระทม
ใจรักจึงต้องขื่นขม
เพราะหลงเชื่อลมรักลวง
ดวงใจข้าตรม
แล้วลมเจ้าเอ๋ย
อย่าเย้ยข้าเลย
พัดเลยผ่านไป
แล้วไม่ต้องห่วง
ข้ายอมช้ำใจ
ในรักที่ข้าเคยหวง
ลมจ๋าอย่าตามมาลวง
สงสารดวงใจ
ดวงนี้เถิดลม
ดวงใจข้าตรม
แล้วลมเจ้าเอ๋ย
อย่าเย้ยข้าเลย
พัดเลยผ่านไป
แล้วไม่ต้องห่วง
ข้ายอมช้ำใจ
ในรักที่ข้าเคยหวง
ลมจ๋าอย่าตามมาลวง
สงสารดวงใจ
ดวงนี้เถิดลม