อยากคิดว่าฝัน
แต่น้ำตามันฟ้องว่าจริง
ฉันต้องถูกเธอทิ้ง
เรื่องจริงยังอุ่นยังร้อน
เธอเล่าข่าวร้าย
ให้เป็นนิทานก่อนนอน
รักฉันเหมือนละคร
ถูกทอนเป็นตอนชั่วคราว
เธอบอกคำเดียว
ห่างประเดี๋ยวก็ลืมกันได้
ฉันอยากลืมแทบตาย
สุดท้ายไม่วายปวดร้าว
ภาพแห่งความหลัง
ยังติดฝังเหมือนดังติดกาว
เธอพูดเล่นเล่นหรือเปล่า
อะไรจะง่ายอย่างนั้น
กลับมาได้ไหม
จะยกให้เธอเป็นครู
มันอยากจะรู้
วิธีที่เธอลืมกัน
ฉันจะยอม เป็นคนโง่
สักวันสองวัน
ช่วยสั่งช่วยสอนแล้วกัน
นึกว่าทำบุญ
ให้คนใกล้ตาย
งานนี้ไม่พ้น
หยอดข้าวต้ม
ไปนานแสนนาน
แสนจะทรมาน
หากใจไม่เลิกงมงาย
คนมันยังรัก
ไม่ให้รัก ไม่รู้ทำไง
ให้ลืมหายใจ
อย่างงั้นยังง่ายกว่าเลย
กลับมาได้ไหม
จะยกให้เธอเป็นครู
มันอยากจะรู้
วิธีที่เธอลืมกัน
ฉันจะยอม เป็นคนโง่
สักวันสองวัน
ช่วยสั่งช่วยสอนแล้วกัน
นึกว่าทำบุญ
ให้คนใกล้ตาย
งานนี้ไม่พ้น
หยอดข้าวต้ม
ไปนานแสนนาน
แสนจะทรมาน
หากใจไม่เลิกงมงาย
คนมันยังรัก
ไม่ให้รัก ไม่รู้ทำไง
ให้ลืมหายใจ
อย่างงั้นยังง่ายกว่าเลย
ให้ลืมหายใจ
อย่างงั้นยังง่าย กว่าเลย