...ล่ะมาบัดนี้
ข้าวดอพอพวมก้ม
ลมมาตีสบัดอ่วย
น้ำในห้วยบ่อนสิข่อน
ปลาซิวบ้อนอยู่ส่วนสน...
ล่ะเดือนสิบปายหม่อสิพ้น
ในระหว่างกางพรรษา
หัวยาซาเตรียมโต
เบื่อพุทธโธสิลาแล้ว
เสียงแซวแซวผู้สาว
ฮ้องสรภัญญ์เอาไว้แข่ง
ถึงยามแลงฟังเสียงโหม่งโหม่ง
ฆ้องเณรน้อยกระหน่ำตี
ตกมาในระหว่างนี้บุญส่า
ใกล้มาถึง
ผู้บ่าวดึงแขนสาวเข้าสู่ใน..
อารามกว้าง...
...ใกล้จะออกพรรษา
ท่านหลวงตาก็พาทอดเทียน
ลมหนาวใกล้มาเยือน
บุญทอดเทียนล่ะ
สนุกสุขสัน
พวกหนุ่มหนุ่มสาวสาว
บ้านเฮาต่างมาโฮมกัน
มาเชื่อมสายสัมพันธ์
ในวันแห่งการรอคอย
บ้านอื่นอื่น
ก็มาเต็มศาลามากันไม่น้อย
บ้านเฮาหรือก็คอย
เตรียมอ่อมหอยส้มตำลาบเทา
เอามาร่วมสังสรรค์
ในวันแห่เทียนบ้านเฮา
ลืมความทุกข์ความเศร้า
บุญบ้านเฮามีสรภัญญ์
...มีหลายบ้านมากันหลายกลุ่ม
สรภัญญ์นั่งตุ้มคนหุ้มนั่งฟัง
บ่าวกะตั้งตาส่อยคอยเชียร์
หวังนำ
เมื่อส่งทางเถิงบ้าน
หวานคำต้านสรภัญญ์อ้อนอ่อย
หวานมาอิ่นอ้อย
สาวฮ้องม่วนหลาย
...มาลาดวงดอกไม้
ฟังยามใดให้ห่วงหา
คิดถึงคำสัญญามื้อเฮา
มาฟังสรภัญญ์
นั่งศาลาฟังสรภัญญ์
สั่งกันวันห่างไกล
ถึงอยู่ใสให้ห่วงหา
อยู่ไกลเพียงสายตา
แต่สัญญาฮักอย่าไกล
บอกหัวใจให้มาพบกัน
...สรภัญญ์สั่งใจสาวเจ้า
เก็บฮักเฮาเฝ้าดูแลใจ
ถึงกายจะอยู่ห่างไกล
แต่หัวใจมั่นคงฮักจริง
...สายตากลิ้งหัวใจคนิง
ล่ะนำชู้ผู้ใหม่
สรภัญญ์ว่าไว้เพียงได้คิดนำ
บัดสิซ้ำใกล้ค่ำ
มัวหมองสายตามองส่อง
แนมนำชู้
บุญเฮายู้เพียงมาพ้อผ่าน
สรภัญญ์ต่างบ้าน
เพียงได้แต่มอง
แล้วกะต้องเหินห่างอำลา
ตาสบตาก่อนไลลาร้าง
บุญคาค้างคงมาพอพี่
สาวผู้ดีสั่งอ้าย
แถมท้ายส่งมา...
...สมควรแก่เวลา
เพิ่นครูบาก็ลักหนี
พวกดิฉันต้องลาที
ไปไหมพี่ ไปด้วยกัน
ไปไหมพี่ไปด้วยกัน
...คันมีงานปีหน้า
ให้กลับคืน
มาหาอ้ายอีกเทื่อ
กลับคืนเมือเด้อ
ละแมนฮอดบ้าน
อย่าลืมมื้อ แมนส่งกัน
สาวสรภัญญ์
ผู้งามเอ้ย...ผู้งามเอ้ย