ก้าวขึ้นรถไฟ
ใจสาวสำน้อยคอยฮำฮ้อง
ต้องจากพี่น้อง
พ่อแม่ที่ฮักมาไกลห่าง
เมือง..หลวง
คนเว้าว่าช่างแสนกว้าง
กลัวจะหลงทาง
หลงคำเว้าทำให้ช้ำใจ
คอยจับฝ้ายผูกแขน
แม่มัดข้อมือให้มีโชค
วันที่ลูกนก
ต้องไปหากินเพียงเดียวดาย
บ้าน..เฮา
คึดฮอดแล้วใจมันหาย
กอดกระเป๋าแนบกาย
ก้าวลงรถไฟใจลนลาน
ก.ท.ม. หาเงินยากนัก
เดินตามคนฮู้จัก
เพิ่นพาไปสมัครงาน
เงินเดือนสามพัน
ลูกจ้างในห้องอาหาร
ต้องล้างถ้วยล้างจาน
จนใบสุดท้ายค่อยได้นอน
ยืนเกาะลูกกรงมอง
จากห้องฮังหนูให้แบ่งเช่า
ดวงจันทร์ห่มหมอกหนาว
เหมือนใจสาวนาพเนจร
เจ้า..นาย
ใช้งานลูกจนล้าอ่อน
อยากคืนเมือบ้านดอน
พักใจจนจน บนตักแม่
ก.ท.ม. หาเงินยากนัก
เดินตามคนฮู้จัก
เพิ่นพาไปสมัครงาน
เงินเดือนสามพัน
ลูกจ้างในห้องอาหาร
ต้องล้างถ้วยล้างจาน
จนใบสุดท้ายค่อยได้นอน
ยืนเกาะลูกกรงมอง
จากห้องฮังหนูให้แบ่งเช่า
ดวงจันทร์ห่มหมอกหนาว
เหมือนใจสาวนาพเนจร
เจ้า...นาย
ใช้งานลูกจนล้าอ่อน
อยากคืนเมือบ้านดอน
พักใจจนจน บนตักแม่