(.ช.)ดวงชีวัน โกรธเคืองฉันเรื่องอะไรจ๊ะ
ญ. มาทำไม ออกไปให้ไกลดีกว่า
ช. อรทัย ฉันมีผิดใดเล่าหนา
ญ. อย่ามาพูดจา ถอยไป ถอยไป ให้ไกลตัวฉัน
ช. แหมงอนจริงจริง พี่มาง้อหยิ่งจริงหนอ
ญ. มีคนรอ ออกไปง้อเขาเถิดนั่น
ช. ดวงชีวี รักเธอไม่มีแปรผัน
ญ. เบื่อคำรำพัน ทุกวัน ทุกวัน จนฉันระอา
ช. อย่าโกรธเลยเชิญ หันหน้ามาฟัง
ไม่มีปิดบัง โปรดฟังเถิดหนา
ญ. ดูซิ ดูนี่ ใครเขาให้มา
ขอถามทีว่า ผ้านี้ของใคร
ช. ตอนกลางวัน หยุดงานฉันผ่านไปเห็นเข้า
แล้วพอตอนเย็น ก็เลยซื้อเอามาให้น่ะ
ญ. แหมดีจริงเออ สวยจริงนี่เธอขอบใจ
แต่ยังอาลัย ช้ำใจ ช้ำใจ ใครเห็นใจเรา
ช. อ้าว เป็นอะไร เหตุใดร้องไห้ใครทำเรอะ
ญ. จงฟังคำ ก็เธอนี้ทำให้เศร้า
ช. โอทรามเชย รักเธอไม่เคยให้เหงา
ญ. อกตรมซมเซา เพราะเราๆ เก่าไปไม่งาม
ช. รัก รัก รัก พี่ยังรักอยู่เสมอน่ะจ๊ะ
ญ. อุ๊ย เพ้อ เพ้อ เพ้อ
อย่ามาละเมอเพ้อพล่าม
ช. โองามทรามวัย ถึงจะเก่าไปก็งาม
ญ. อย่ามาลวนลามเพราะเธอคิดทราม
ทำช้ำดวงใจ
ช. เหตุใดยังเคืองฉันเรื่องใดกัน
แม่ชื่นชีวัน บอกฉันหน่อยได้ไหม
ญ. ดูซิ ดูนี่ จดหมายผู้ใด
ฉันค้นมาได้ ใต้หมอนของคุณ
ช. นี่ลายมือเธอ ที่เธอเขียนตอบกันฉันไงล่ะ
เขียนมานานวัน โอ๊ยสี่ปีมิควรเคืองขุ่น
ญ. อ๋อคงเป็นจริง หลงลมโทษโกรธเคืองคุณ
โปรดจง การุณนะคุณ นะคุณ
ช. สิ้นเคราะห์ไปที
ญ. อ๋อเย็นวันวาน เลิกงานแล้วหลบไปไหน
ทำอะไร กลับมาถึงบ้านตีสี่
ช. โธ่งานมันรุม สุมมีมากมายเต็มที
ต้องตรวจบัญชี งบดุลค้างปี บวกลบคูณหาร
ช2. แหมเจอพอดี สวัสดีครับนี่จดหมาย
ช. เอ้า แล้วมาทำไมละเนี่ย
ช2.เจ้านายใช้มาเชิญอ่าน
เป็นอะไรหรือจึงไม่ไปทำงาน
ตั้งสิบกว่าวัน เสียงานเสียการเชิญชี้แจงไป
ญ. อ้อ ไม่ไปทำงานแท้แน่จริงๆ
ต้องติดผู้หญิง แน่จริงใช่ไหม
ดูซิ ดูนี่ นั่นสีอะไร
ลิปติคดวงใหญ่ ใช่ไหมคนดี
ช. โธ่เธอจงฟัง ญ. อุ๊ย ไม่ฟังทุกอย่างแลเห็น
ช. โธ่ ใจเย็นเย็น ญ. ไม่เย็นแล้วละคุณพี่
ช. โธ่ แม่ขวัญชีวา
ญ. ไม่ต้องพูดจาพาที อยากตบคนดี
ช2. ขอที ขอทีเถอะครับ
ญ. เอาซิเป็นไร
อยากตบคนดี ขอตีสักที อย่าหนีเลยคุณ
ช. โอ๊ย