เคยไหมที่ต้องทน
กับการปั้นหน้าเอาไว้
อึดอัดแทบจะตาย
ต้องคุยต้องเจรจา
ฝืนยิ้มหัวเราะกันไป
ไม่ให้ใครใครรู้ว่า
ที่จริงที่แท้น้ำตาตกใน
ไม่รู้ใครเป็นคน
กำหนดกฎเกณฑ์เอาไว้
ยิ่งเข้มแข็งเท่าไหร่
ยิ่งดูไม่ธรรมดา
ทั้งทั้งที่ทุกข์ประดัง
แต่กลัวจะเสียหน้า
ต่างคนต่างใช้หน้ากาก
เข้าหากัน
รู้ไหมว่าเหนื่อยแค่ไหน
รู้ไหมว่าฝืนใจ
ที่ต้องทำเหมือนแข็งแรงเข้าไว้
อยากมีใครสักคน
ให้ฉันได้ซบตรงไหล่
กอดคอร้องไห้
ได้โดยไม่อาย...
ทั้งทั้งที่ทุกข์ประดัง
แต่กลัวจะเสียหน้า
ต่างคนต่างใช้หน้ากาก
เข้าหากัน
รู้ไหมว่าเหนื่อยแค่ไหน
รู้ไหมว่าฝืนใจ
ที่ต้องทำเหมือนแข็งแรง
เข้าไว้
อยากมีใครสักคน
ให้ฉันได้ซบตรงไหล่
กอดคอร้องไห้
ได้โดยไม่อาย...
อยากมีใครสักคน
ให้ฉันได้ซบตรงไหล่
กอดคอร้องไห้
ได้โดยไม่อาย...
เมื่อวันที่เสียน้ำตา
จะมีสักคนไหม...
ให้กอดให้ซบ
ได้โดยไม่ต้องอาย...
ร้องโดยไม่อาย...