คำร้อง / ทำนอง : สถาพร ไวอดุลย์
เรียบเรียง : สร่างศัลย์ เรืองศรี
ได้เพียงแค่ฝัน ฉันรู้ตัวดี ไม่มากกว่านี้ รู้ดีว่าเอื้อมไม่ถึง
เธอเป็นดอกฟ้า ผิดกับฉันมันแค่ดอกดินดอกหนึ่ง
ไม่อาจเกี่ยวดึงกิ่งฟ้าให้โน้มลงดิน
เจียมตัวทุกครั้ง ทุกครั้งที่เจอ แต่อยู่ใกล้เธอ
รู้มั้ยเออไม่นอนไม่กิน ขนาดทำใจตั้งเท่าไรยังไม่ค่อยชิน
ไม่กล้าให้เธอได้ยิน ความสั่นไหวหัวใจเต้นถี่
เธอกับฉัน ไม่เหมือนกัน ก็ฉันมันแสงริบหรี่
หากเป็นเธอกลับมีสีสันเด่นเต็มนภา
อยากเด็ดดอกฟ้าก็รู้ ผิดเต็มประตูรู้ดี
ใจมันเผลอทุกทีที่อยู่ใกล้เธอ
ได้แต่เจียมใจทุกครั้ง บอกกับตัวเองเสมอ
เจียมตนทุกทนเมื่อเจอ เธอมองผ่านมา
(เจียมตัวทุกครั้งที่เจอเธอมองสบตา)
ก็อยากใฝ่สูง แต่รู้ดีไม่ผ่าน
รอปาฏิหาริย์หากสวรรค์นั้นมีเมตตา
ใจดวงน้อยๆ ได้แต่คอยรอวาสนา
อาจดูว่าเป็นคนบ้า รอกิ่งฟ้าโน้มมาลงดิน