อยากหยุดพักที่ตักของใครสักคน เลิกสับสนโยนทิ้งความเหว่ว้า เดินทางมาไกลเหลือเกิน บนถนนสายน้ำตา ถูกทำร้ายมาอาการแทบจะปางตาย ใจหม่นหมองเสียจนไม่มีแรงเดิน ดุจดังนกที่เหินต้านลมไม่ไหว ปีกก็ล้าเหลือเกิน ต้องการที่พักใจ ซบอุ่นไอเติมใจให้มีพลัง * คลื่นความเหงาซัดใจจนล้ม สุดจะทานต้านความหวั่นไหว ช่วยดึงฉันพ้นความเดียวดายใครสักคน เป็นเธอได้ไหม เปิดใจให้พิงพัก มอบความรักเป็นยารักษาความเหงา เป็นเธอได้ไหม เป็นผ้าคลุมใจให้คลายหนาว ซ่อมใจที่ร้าวด้วยรักจริง (ซ้ำ *)