ฉันเหมือนต้นไม้ที่ขาดน้ำไร้ ก้านใบ แต่เธอเหมือนดอกไม้ที่สดใสทุกยาม ฉันเหมือนก้อนดินที่ด่างพร้อยและต้อยต่ำ แต่เธอเหมือนเมฆงามที่อยู่สูงเกินคว้า * กับคนไม่สำคัญ เธอสำคัญกว่าฟ้า กว่าใครบนโลกนี้ ** เธอเป็นดังสายฝนของคนอ่อนไหว เธอเป็นลมหายใจที่ฉันต้องมี เป็นที่สุดสิ่งดีดีที่เจอ พอใจแค่ได้รัก รักเธอเท่านั้น เราไม่ต้องรักกัน แต่ฉันต้องรักเธอ รู้ตัวเสมอ หัวใจที่ซ่อนเร้น เต้นได้อยู่ ก็เพราะเธอ หลงเหลือกี่วันนับจากนี้ไม่เป็นไรก็จะรัก จะใช้ให้หมดทุกนาที พรุ่งนี้ต้องเป็นวันสุดท้าย ก็ยินดีแค่วันนี้ พบเธอมันก็คุ้มหนักหนา ( *, **, **) ทุกวันที่โหดร้าย ฉันหายใจ ได้เพราะเธอ