หากชีวิตเปรียบดังทะเล ฉันคงคล้ายเป็นเรือล่องไป ให้ลมพาพันไป ไร้ทิศทาง สุดของฟ้ากว้างใหญ่ ใครรู้บ้าง สุดท้ายหนทาง จะร้ายหรือดี มีความหวัง ฝั่งอันแสนไกล เห็นเพียงแสงรำไรอ้างว้าง จะมีใครสักคน หรือ ไม่มี หากคืนไหนไร้ดาว เหงาทุกที ชีวิตก็อย่างนี้ อยากมีความหมาย เราคงเป็นดั่งเรือน้อยลำหนึ่ง ในทะเลแห่งชีวิตกว้างใหญ่ ฟ้าคลื่นลมซัดมา ก็หวั่นไหว ในใจมีแต่จุดหมาย คือฝั่งมันจะไกลสักเพียงไหน ต้องไปแม้ว่าในหัวใจไม่มีใครเลย ฉันก็คงเป็นแค่เพียง ผงฝุ่นในสายลมไม่มี ไม่มีความหมายใด ไม่มีใคร มรสุมพัดผ่าน ทานไว้ได้ ชีวิตวันต่อไป ไม่มีใครรู้