ว่าไปก็เร็วนะเธอ
เรื่องระหว่างเราตั้งแต่วันนั้น
ครั้งแรกที่เราได้มาเจอะกัน
ก็ไม่นึกจริงจริง
ว่าจะเจอ คนรู้ใจ
ยิ่งคบไปยิ่งผูกยิ่งพัน
จากคนที่เคยแปลกหน้าอยู่
แล้วรู้ตัวอีกที
แล้วก็กลายเป็นปีที่คบกัน
หลายทีที่เธอก็เหนื่อย
แล้วเธอกลับทนได้อย่างแปลกใจ
หลายครั้งฉันเองก็ทำอะไร
ที่ไม่ค่อยเข้าที
แต่ว่าเธอก็รับได้
ก็ไม่เคยโกรธนานซักที
ผ่านมาด้วยกัน
ทั้งร้ายดี
ฉันว่าถึงนาทีที่หัวใจ
ต้องการให้ถามเธอ
เมื่อไหร่จะยอมใส่แหวนนิ้วนาง
เมื่อไหร่จะมาร่วมทางกับฉัน
เมื่อไหร่จะมีตัวเล็กไว้อุ้มกัน
ฉันและเธอร่วมชีวิตไปด้วยกัน...
ฉันเองก็นึกไม่ออก
สมมุติว่าเราไม่เจอะเจอกัน
ฉันก็ต้องเป็นแค่คนบ้างาน
ที่ไม่รู้อะไร
แต่วันนี้ฉันโชคดี
ฉันได้เธอดูแลหัวใจ
อยากให้มันเป็นเช่นนี้ไป
คิดว่ามันลงตัว
คิดว่าเป็นเวลาที่สมควร
เมื่อไหร่จะยอมใส่แหวนนิ้วนาง
เมื่อไหร่จะมาร่วมทางกับฉัน
เมื่อไหร่จะมีตัวเล็กไว้อุ้มกัน
ฉันและเธอร่วมชีวิตไปด้วยกัน...
ทุกวันคืน....
แต่วันนี้ฉันโชคดี
ฉันได้เธอดูแลหัวใจ
อยากให้มันเป็นเช่นนี้ไป
คิดว่ามันลงตัว
คิดว่าเป็นเวลาที่สมควร
เมื่อไหร่จะยอมใส่แหวนนิ้วนาง
เมื่อไหร่จะมาร่วมทางกับฉัน
เมื่อไหร่จะมีตัวเล็กไว้อุ้มกัน
ฉันและเธอร่วมชีวิตไปด้วยกัน...
เมื่อไหร่จะยอมใส่แหวนนิ้วนาง
เมื่อไหร่จะมาร่วมทางกับฉัน
ก็อยากจะมีตัวเล็ก...ไว้อุ้มกัน
ฉันและเธอร่วมชีวิตไปด้วยกัน....
ทุกวันคืน