เรามันมีประวัติ เธอก็เลยหวั่น ๆ
พอเราไปพัวพัน เธอคงห่วงความปลอดภัย
เธอคงยังไม่รู้ เราเป็นคนแบบไหน
เธอจะทนได้ไหม เธอยังคงไม่ชัวร์

* ไม่มีใครมารับประกัน
ว่าโรคประสาทเธอจะไม่รับประทาน
นั่นเลยทำให้เห็นว่าเธอดูสับสน
ไม่มีใครเคยเห็นเราดี
นั่นแหละคือสิ่งที่เธอดูเหมือนกังวล
เรามันก็คงจนแก่ใจ

** ใครจะยอมมาค้ำประกัน กับคนที่มันไม่เหลืออะไร
คนที่ไปตรงไหนเมื่อไร ใคร ๆ ก็ระอา

*** ใครจะยอมมาค้ำประกัน กับคนที่มันไม่สมราคา
ใครจะยอมมาเสียเวลา ให้กับคนอย่างเรา
(เฮ...เฮ...เฮ...เฮ...)

กลัวเธอจะเบื่อ ๆ กลัวเธอจะตัดบท
ทำยังไงผิดหมด เราคงอดกัน หมดกัน
กลัวใจเธอเท่านั้น ใจใคร ๆ ไม่กลัว

(ซ้ำ * ** ***)

(ซ้ำ ** ***)

(ซ้ำ ***)