เพราะใครเล่าเอ่ย เพราะใครหนอ ที่เป็นต้นเหตุ เป็นตัวการ มาทำให้ใจฉันลุ่มหลง ผู้ต้องสงสัย คือเธอ (*) เผลอตัว เผลอใจไปหมดแล้ว ฉันคงไม่แคล้วรักเพียงเธอ โถเอย หัวใจมันอยากเจอ หน้าเธอทุกวัน (**) เธอทำให้หลง เธอทำก็คงต้องยอมรับโทษไป ไม่ต้องบ่น เธอทำให้เพ้อ ระแวงว่าเธอจะบิดพลิ้ว ว่ากันว่า ความรัก ความหลง ชอบทำให้คนนั้นตาบอด แต่ตาฉันดี ไม่เล็ดลอด หากเธอนอกใจ (*) (**)