ไกลสุดไกล
คืนที่ฟ้ามีเพียงดวงดาว
พร่างพราย
ที่ไกลสุดไกล
มีเพียงฉันและเธอ
เราเคียงข้างกาย
ราวกับฟ้าเป็นใจ
ให้เราได้รักกัน
ก็มีแต่เรา
เพียงเท่านี้ที่ใจเราคง
ต้องการ
จะมีแต่เรา
ในคืนนี้ที่มันกำลังข้ามผ่าน
อยากให้ทุกนาที
หยุดอยู่นานแสนนาน
แล้วฉันก็ตื่นขึ้นมา
ได้พบความจริงที่เจอ
ความจริงที่โหดร้าย
เกินจะทน
ว่าฉันมีเธอ
แค่เพียงความฝัน
ยังคงคิดถึงวันที่มีเธออยู่
เหมือนในฝัน
ยังจำได้ชัดถึงความรู้สึก
วันที่มีค่า
น้ำตามันยังเอ่อ
เมื่อคิดถึงวันนั้น
วันที่มีเธอกับฉัน
ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมา
รู้ไหมมันทรมาน
ความจริงที่โหดร้าย
เกินจะทน
เหมือนไม่เคยมี
เธออยู่ตรงนี้
ยังคงคิดถึงวันที่มีเธออยู่
เหมือนในฝัน
ยังจำได้ชัดถึงความรู้สึก
วันที่มีค่า
น้ำตามันยังเอ่อ
เมื่อคิดถึงวันนั้น
ไม่มีแล้วคืนวันที่มีเธออยู่
เหมือนในฝัน
เวลาที่เหลือ
คือความว่างเปล่า
ใครรู้ไหมว่า
หัวใจมันต้องเจ็บ
ถึงจนวันไหน
ฉันรู้ว่าไม่มีวัน
รักเราจะเป็นเหมือนเดิม
ทุกค่ำคืนมันยังคงโหดร้าย
ยังคงคิดถึงวันที่มีเธออยู่
เหมือนในฝัน
ยังจำได้ชัดถึงความรู้สึก
วันที่มีค่า
น้ำตามันยังเอ่อ
เมื่อคิดถึงวันนั้น
ไม่มีแล้วคืนวันที่มีเธออยู่
เหมือนในฝัน
เวลาที่เหลือ
คือความว่างเปล่า
มันช่างไร้ค่า
สองเราคงต้องจบ
ไม่มีวันกลับมา
เหลือเพียงความเจ็บปวด
ทุกครั้งที่ลืมตา