สะหม้อเป็นคนบ้าน บ้าน ไปไหนไม่หาญเฝ้าอยู่แต่เริน อาโร้ยเด็ก เด็กยุคนี้
ชอบยกพวกตีแหกหัวยับเยิน ฟังข่าวแล้วเศร้าเหลือเกิน ตีกันยับเยินละไม่หอนปรานี
วัยรุ่นเขาหมายหัวหม้อ ไม่หาญล่อคอแหละเสียแล้วหวางนี้ เด็กแหลงแล้วใจไม่ดี
มันพันพรือสักที อีตีหม้อตีหม้อเอาะ
สงสัยบังทำไหรผิด เห็นเด็กมันคิดกลุ้มใจจริงหม้อ หม้อกลัวละเสียจนตัวสั่น
หยบอยู่เทบ้านจะไม่หาญล่อคอ
วันนี่เด็กหนุ่มแปลกหน้า สามคนเดินมาหาบ้านบังหม้อ คนหนึ่งชี้มือชี้ไม้
หม้อนึกขึ้นได้วิ่งไม่รีรอ แขบจริงครึ่งวิ่งครึ่งเหาะ ข้ามคูข้ามบ่อหม้อมานอนหมดแรง
สักเดียวเด็กวิ่งมาทัน หม้อหยบตัวสั่นละได้ยินเสียงแหลง ความจริงโบ้เด็กมันแกล้ง
เสียงมายืนแหลงว่าแกล้งหยอกบังหม้อ
ที่จริงถ้ารู้พรรค์นี้เด็กตีไม่ตี อยู่ที่การชอบพอ ทีหลังอย่าเที่ยวหยอกบังหม้อ ได้เดินบายชูคอ
หม้อไม่กลัวถูกตีแล้วและ โร้ยมะ...หวางไปนิ... ( ซ้ำทั้งหมด )