อาจจะมีบางทีฉันดูสับสน มีใครบ้างไหมสักคนยอมทนรับฟังเรื่องราว บ้านที่มีบางทีก็เหมือนไม่มี มันคือนรกดีๆ บางทีฉันก็ปวดร้าว เฝ้าอิจฉาดูใครเขาพร้อมครอบครัว ทำไมฉันมีแต่ตัว หวาดกลัวไม่รู้เรื่องราว รู้บ้างไหมในหัวใจ มันร้องหาใครสักคน คอยปรึกษา คอยเข้าใจ ไม่ขอมากไปกว่านี้ 18 ฝน 18 หนาว มันร้าวในใจสิ้นดี อย่าลืมฉัน อย่าเดินหนี วันนี้หัวใจสับสน เกิดกำแพง กำแพงที่มองไม่เห็น ปิดใจจนแสนจะชาเย็น เหมือนไม่มีจิตใจ เกิดปัญหา ปัญญาก็มีแค่นี้ ผ่านฝนแดด 18 ปี เป็นทางแยกอันตราย อาจจะเหมือน อนาคตฉันไม่มี ใครใครเขามองไม่ดี แต่ใครจะรู้ข้างใน