คิดถึงบ้านน้อยเราอยู่เคียง ด้วยสำเนียงแห่งรักยากนักลืมได้ เธอจ๋าก่อนที่จะจากไป โปรดคิดตรองด้วยใจว่าใครเขาห่วง เธอมองที่พระจันทร์พร่างพราย ด้วยแสงนวลเฉิดฉายรอเธอคว้ามัน ฉันหรือกล้าเผยคำออกกัน ด้วยหัวใจเธอนั้น ใฝ่ฝันหาใคร * ดังแก้วร้าวเราสอง ต้องมาแยกกันเมื่อจันทร์ทอแสง พลันสิ้นแรงจงคืนหวนมาที่ฉัน เมื่อวันฉันรอ รอเธอโปรดหวนคืนกลับมา บ้านน้อยที่เหว่ว้าคอยหาเธออยู่ รู้ไหมที่หัวใจเจ็บช้ำ สุดระกำเท่าใดรอให้ย้อนมา ( ซ้ำ * )